Ինչ է թրաֆիքինգ

Թրաֆիքինգը մարդկանց վաճառքի և շահագործման հանցագործություն է, երբ անձը ստիպողաբար տեղափոխվում, վաճառում կամ օգտագործվում է շահադիտական նպատակներով։

Թրաֆիքինգի իրականացման եղանակները

1.Խաբեությամբ՝
Թրաֆիքերները հաճախ օգտագործում են խաբեություն՝ անձանց բարձր աշխատավարձի խոստումներով արտերկիր տանելու և այնտեղ շահագործելու համար։

2.Սպառնալիքներով և բռնությամբ՝
Թրաֆիքինգի կազմակերպիչները երբեմն դիմում են սպառնալիքների կամ ֆիզիկական բռնության՝ զոհերին վախեցնելու և ենթարկեցնելու համար։

3.Վարկային պարտքերով՝
Որոշ դեպքերում զոհերին պարտք են ներկայացնում և ստիպում աշխատել մինչև այն «հետ մարելը», առանց իրական ազատության։

4.Փաստաթղթերի զրկմամբ՝
Թրաֆիքինգի ընթացքում շատ մարդկանց զրկում են անձը հաստատող փաստաթղթերից՝ նրանց շարժը սահմանափակելու և վերահսկելու համար։

Թրաֆիքինգի իրականացման նպատակները

1.Սեռական շահագործում –
Շատ դեպքերում թրաֆիքինգի նպատակը զոհերին հարկադրաբար սեռական ծառայություններ մատուցել ստիպելն է։

2.Սև աշխատանք / հարկադիր աշխատանք –
Թրաֆիքինգի միջոցով մարդիկ հաճախ ստիպվում են աշխատել ծայրահեղ ծանր և վատ պայմաններում առանց վճարման կամ ազատության։

3.Մուրացկանություն –
Երեխաներին կամ անօգնական մարդկանց կարող են շահագործել՝ նրանց ստիպելով մուրալ և հավաքած գումարը հանձնել թրաֆիքերներին։

4.Մարմնի օրգանների վաճառք –
Որոշ դեպքերում թրաֆիքինգը նպատակ ունի մարդու օրգանները վաճառել անօրինական շուկայում։

5.Երեխաների ապօրինի որդեգրում կամ շուկա դուրսբերում –
Երեխաներին կարող են առևանգել և վաճառել որդեգրման կամ այլ անօրինական նպատակներով։

Ինչ է կոռուպցկա

Կոռուպցիան չարաշահում է վստահված իշխանությունը անձնական շահերի նպատակով։ Այն կարող է արտահայտվել տարբեր ձևերով՝ կաշառք, խարդախություն, ազդեցության առևտուր, պաշտօնների վաճառք, հանրային ռեսուրսների յուրացում և այլն։

Կոռուպցիան կարող է տարածվել ինչպես պետական, այնպես էլ մասնավոր ոլորտներում։

Որոնք են կոռուպցիայի առաջացման պատճառները։

Կոռուպցիայի առաջացման պատճառները կարող են տարբեր լինել, բայց հիմնական պատճառները հետևյալներն են․

1. Իշխանության կենտրոնացում և վերահսկողության բացակայություն 
   Երբ որոշումներ կայացնում են փոքր խմբեր՝ առանց հաշվետվողականության, կոռուպցիայի ռիսկը մեծանում է։

2. Օրենքների ու կանոնների թուլություն կամ անարդյունավետ կիրառում
   Եթե օրենքները չեն կիրառվում արդար ու հավասար կերպով, մարդիկ սկսում են խուսափել դրանցից և փորձել լուծել հարցերը «այլ ճանապարհով»։

3. Ցածր աշխատավարձ ու սոցիալական ապահովություն
   Պետական ծառայողներն ու պաշտոնյաները, չունենալով բավարար եկամուտ, ավելի հակված են կաշառք վերցնելու։

4. Մշակութային և պատմական գործոններ
   Որոշ հասարակություններում նվեր տալը կամ «բարեխոսություն խնդրելը» սովորական են դարձել՝ հաճախ անցնելով կոռուպցիայի սահմանները։

5. Քաղաքացիական վերահսկողության պակաս
   Երբ հասարակությունը պասիվ է և չի պահանջում արդարություն ու հաշվետվողականություն, իշխանությունները կարող են չարաշահել իրենց դիրքը։

6. Անթափանց կառավարում** 
   Եթե որոշումները կայացվում են փակ դռների հետևում, առանց հանրային քննարկման կամ բացահայտման, դա նպաստում է կոռուպցիային։

Կարելի է արդյոք նշել կոռուպցիայի գոյության համար մեղավորների ինչ-որ շրջանակ

Հստակ մեղավորների շրջանակ նշելն այնքան էլ հեշտ չէ, որովհետև կոռուպցիան համակարգային խնդիր է, և դրա գոյության մեջ կարող են մասնակցություն ունենալ տարբեր կողմեր՝ ուղղակի կամ անուղղակի կերպով։ Բայց կարելի է տարբերել որոշ խմբեր, որոնք պատասխանատվություն են կրում կամ նպաստում են կոռուպցիայի պահպանմանը

Բերեք հասարակական առաջնորդի օրինակ ձեր կյանքից

Իմ կյանքից հասարակական առաջնորդի օրինակ կարող եմ բերել մեր դպրոցի տնօրենը։ Նա ոչ միայն կազմակերպում է դպրոցի աշխատանքները, այլև միշտ ուշադրություն է դարձնում աշակերտների կարիքներին, մասնակցում է հասարակական միջոցառումների կազմակերպմանը և աջակցում է համայնքի տարբեր նախաձեռնություններին։

ներկայացրեք այն հատկանիշները, որոնց համաձայն՝ նրան ընկալում են որպես առաջնորդ։

Նրան ընկալում են որպես առաջնորդ, քանի որ նա պատասխանատու է, արդար, հաղորդակցվող, նվիրված, խնդիրներ լուծելու ունակությամբ և իր օրինակով ոգեշնչող մարդ է, ում վստահում և հարգում է համայնքը։

Որոնք են իշխանության դրական և բացասական կողմերը։ Իշխանությունը առավելություն է , արտոնություն ․ թե․․․

Իշխանության դրական կողմերն են կարգ ու կանոնի ապահովումը, տնտեսական և սոցիալական զարգացումը, արդարության և անվտանգության պահպանումը, ինչպես նաև բարեփոխումների իրականացումը։ Բացասական կողմերն են կոռուպցիայի վտանգը, անհատական ազատությունների սահմանափակումը, անարդարության ու չարաշահման հնարավորությունը, ինչպես նաև պետական ռեսուրսների անարդյունավետ կառավարումը։ Իշխանությունը և՛ առավելություն է, և՛ արտոնություն, բայց ամենից առաջ՝ մեծ պատասխանատվություն։

Ինչ միջոցներով է իշխանությունն ազդում մարդկանց վարքագծի վրա։

Իշխանությունն ազդում է մարդկանց վարքագծի վրա օրենքների և կանոնակարգերի հաստատմամբ, խրախուսումների ու պատժամիջոցների կիրառմամբ, կրթական ու տեղեկատվական քաղաքականության միջոցով, ինչպես նաև հասարակական կարծիքի ձևավորմամբ։

Ինչպես, ինչ միջոցներով է պետությունը կարգուկանոն հաստատում և պաշտպանում։

Պետությունը կարգուկանոն է հաստատում և պաշտպանում օրենքների ընդունմամբ, իրավապահ մարմինների գործունեությամբ, դատարանների միջոցով արդարադատության իրականացմամբ, կրթական ու դաստիարակչական ծրագրերով, ինչպես նաև հասարակական կարգի վերահսկման մեխանիզմներով։

1.Ինչ նկատի ունեք երբ մեկի մասին ասում եք պատասխանատու մարդ է։

Երբ ասում ենք, որ մեկը պատասխանատու մարդ է, նկատի ունենք, որ նա իր արարքների, խոսքերի և պարտականությունների նկատմամբ լուրջ վերաբերմունք ունի։ Այսպիսի մարդը վստահելի է, հանձնարարությունները կատարում է ժամանակին և պարտաճանաչ, հաշվի է առնում իր գործողությունների ազդեցությունը ուրիշների վրա։

2.Թվարկեք թե ինչ պատասխանատվություն ունեք դուք և ձեր ուսուցիչները։

Մենք պարտավոր ենք դասերին կարգապահ լինել և պատրաստ լինել դասերին մեր ուժերի առավելագույնով: Իսկ ուսուցիչը պարտավոր է դասը հիանալի բացատրել յուրաքանչյուրին:

3.Ձեր կյանքում լինու՞մ են իրավիճակներ, երբ ինչ-որ բան կամ ինչ-որ մեկին ներքուստ չեք հանդուրժում, բայց արտաքուստ հանդուրժում եք:

Իմ կարծիքով բոլորի հետ էլ պատահում է, բայց մենք այդ քայլով ցանկանում ենք ուղղակի չնեղացնել դիմացինին: Բայց միևնույն ժամանակ նրան խաբում ենք չասելով ճշմարտությունը:

4.Ինչ կլինի, եթե հասարակության մեջ չլինի հանդուրժողականության մթնոլորտ:

Եթե հասարակության մեջ չլինի հանդուրժողականության մթնոլորտ, դա կարող է բերել բազմաթիվ բացասական հետևանքների, որոնք կանդրադառնան ինչպես անհատների, այնպես էլ ամբողջ երկրի վրա։

5.Ինչու՞ է հանդուրժողականությունը կարևոր ժողովրդավարական հասարակությունում:

Հանդուրժողականությունը ժողովրդավարական հասարակության հիմնասյուներից է, քանի որ առանց դրա ժողովրդավարությունը չի կարող արդյունավետորեն գործել։ Ժողովրդավարությունը ենթադրում է բազմակարծություն, անհատի իրավունքների հարգում և հասարակության անդամների միջև փոխադարձ ընդունում։ Եթե հանդուրժողականություն չկա, ապա ժողովրդավարական համակարգը կարող է թուլանալ կամ նույնիսկ կործանվել։

Ի՞նչ եք հասկանում հավասարություն ասելով:

Հավասարությունը տարբեր ոլորտներում կարող է ունենալ տարբեր նշանակություններ, բայց ընդհանուր առմամբ, այն նշանակում է, որ բոլոր մարդիկ կամ օբյեկտները պետք է լինեն հավասար իրավունքներով, հնարավորություններով կամ արժեքով:

Ի՞նչ եք հասկանում իրավահավասարություն ասելով:

Իրավահավասարություն նշանակում է, որ բոլոր մարդիկ, անկախ իրենց սեռից, ազգային պատկանելությունից, ռասայից, կրոնից, սոցիալական դիրքից կամ այլ հատկանիշներից, պետք է ունենան նույն իրավունքներն ու պարտականությունները օրենքի առաջ։

Ի՞նչ է սոցիալական հավասարություն

Սոցիալական հավասարությունը նշանակում է, որ բոլոր մարդիկ պետք է ունենան հավասար հնարավորություններ ու պայմաններ՝ անկախ իրենց սոցիալական ծագումից, տնտեսական վիճակից, ազգությունից, սեռից կամ այլ հատկանիշներից։

Բերեք օրինակներ:

Ահա մի քանի օրինակ սոցիալական հավասարության տարբեր ոլորտներից.

1. Կրթական հավասարություն

Օրինակ: Երկու երեխաներ՝ մեկը հարուստ ընտանիքից, մյուսը՝ աղքատ ընտանիքից, պետք է ունենան նույն որակյալ կրթություն ստանալու հնարավորություն։ Եթե հարուստ ընտանիքի երեխան հաճախում է լավ մասնավոր դպրոց, իսկ աղքատ ընտանիքի երեխան չունի հնարավորություն նույնիսկ լավ հանրակրթական դպրոց հաճախելու, սա սոցիալական անհավասարություն է։

2. Տնտեսական հավասարություն

Օրինակ: Երկու նույն որակավորում ունեցող մարդիկ պետք է ունենան նույն հնարավորությունը լավ աշխատանք գտնելու համար՝ անկախ իրենց սոցիալական ծագումից կամ սեռից։ Եթե մի գործատու տղամարդուն ավելի բարձր աշխատավարձ է առաջարկում, քան կնոջը՝ նույն աշխատանքի համար, սա սոցիալական անհավասարություն է։

3. Առողջապահական հավասարություն

Օրինակ: Եթե հարուստ մարդիկ կարող են ստանալ որակյալ բժշկական սպասարկում, մինչդեռ աղքատ մարդիկ ստիպված են ապավինել անորակ կամ թանկարժեք բուժօգնությանը, սա սոցիալական անհավասարության օրինակ է։

4. Գենդերային հավասարություն

Օրինակ: Շատ երկրներում կանայք նախկինում չէին կարողանում քվեարկել կամ զբաղեցնել որոշակի պաշտոններ։ Այսօր շատ տեղերում սա փոխվել է, բայց դեռևս կան երկրներ, որտեղ կանայք չունեն նույն քաղաքական կամ աշխատանքային իրավունքները, ինչ տղամարդիկ։

5. Իրավական հավասարություն

Օրինակ: Եթե որևէ հանցանք կատարած հարուստ մարդ կարող է վճարել լավագույն փաստաբաններին ու խուսափել պատժից, մինչդեռ նույն հանցանքը կատարած աղքատ մարդը դատապարտվում է ավելի խիստ, սա իրավական անհավասարության օրինակ է։

Սոցիալական հավասարությունը նշանակում է, որ նմանատիպ դեպքերում բոլոր մարդիկ պետք է ունենան հավասար իրավունքներ և հնարավորություններ՝ անկախ իրենց սոցիալական կարգավիճակից, սեռից կամ ֆինանսական հնարավորություններից։

Բացատրել ի՞նչ եք հասկանում արդարություն ասելով:

Արդարություն ասելով, հիմնականում հասկանում ենք այն սկզբունքը, ըստ որի մարդիկ պետք է ստանան այն, ինչ արժանի են, և պետք է վերաբերվեն իրար հարգանքով ու հավասարությամբ՝ հաշվի առնելով նրանց իրավունքները և կարիքները:

Ի՞նչ եք հասկանում արդարության իրավական կողմ և արդարության բարոյական կողմ ասելով:

Արդարության իրավական կողմը

Արդարության իրավական կողմը վերաբերում է օրենքների ու իրավունքի սկզբունքներին, որոնք ուղղված են մարդկանց միջև հարաբերությունների կարգավորմանը։ Իրավական արդարությունը պահանջում է, որ բոլոր մարդիկ՝ անկախ իրենց սոցիալական կամ տնտեսական դիրքից, ստանան նույն վերաբերմունքը օրենքի առջև։ Իրավական արդարությունը հաստատվում է՝ առանց միջամտությունների, ըստ օրենքների՝ հաճախ ընդգրկելով պատասխանատվություն, դատական ընթացակարգեր, օրինական իրավունքների և պարտականությունների հավասարություն։ Արդարությունը ենթադրում է, որ որոշումներ կայացնելու դեպքում պետք է հաշվի առնել միայն օրենքը, իսկ ոչ թե անձնական կարծիքներն ու նախասիրությունները։

Օրինակ՝ եթե երկու մարդ նույն հանցանքն են կատարել, բայց նրանք պատժվում են տարբեր կերպ, ապա դա համարվում է իրավական արդարության խախտում։

Արդարության բարոյական կողմը

Արդարության բարոյական կողմը վերաբերում է մարդու կամ հասարակության ինքնաբառարանին և արժեքներին։ Բարոյական արդարությունը կապված է ոչ թե օրենքների հետ, այլ մարդկանց շրջանում ընդունված բարոյական կանոնների ու սկզբունքների հետ։ Այն հարցնում է՝ արդյո՞ք որոշումը կամ գործողությունը համապատասխանում է մարդկային բարոյական պահանջներին, արդյո՞ք այն արդարացի է ոչ միայն իրավական, այլև հոգևոր և բարոյական տեսանկյունից։

Ամեն դեպքում, բարոյական արդարությունը շատ հաճախ անորոշ է, քանի որ այն կարող է տարբեր լինել տարբեր մշակույթներում, հասարակություններում կամ նույնիսկ անհատների միջև։ Օրինակ, մեկ հասարակություն կարող է համարել արդար, որ բոլոր մարդիկ պետք է հավասար իրավունքներ ունենան, իսկ մեկ այլ հասարակություն կարող է համարվել արդար, եթե որոշակի խմբերին տրվում են հատուկ արտոնություններ։

Միջև հարցի տարբերությունը

Իրավական արդարությունը հաճախ պահանջում է խիստ կանոնակարգեր և կողմնակալություն՝ հիմնված օրենքների վրա, մինչդեռ բարոյական արդարությունը կարող է ներառել ավելի անձնական, ճկուն գնահատականներ՝ հիմնված մարդկանց համար այնպիսի արժեքների վրա, ինչպիսիք են համերաշխությունը, բարիությունը և անկեղծությունը:

Երկու տեսանկյունները կարող են նաև հակասել մեկը մյուսին՝ երբ օրենքները չեն համընկնում հասարակության բարոյական նորմերի հետ: Օրինակ, եթե հասարակությունը համարվում է բարոյապես արդար, սակայն իրավական համակարգը շարունակում է գործել անարդար որոշումների շուրջ, դա կարող է առաջացնել բարոյական հակասություններ:

Բերեք օրինակներ ձեր առօրյաից:

Օրինակ ես երեք շաբթի և Հինգ շաբթի դասեռից հետո գնում եմ տուն դասերս անում եմ և դուրս եմ գալիս շանս հետ զբոսնում եմ իսկ Երկու շաբթի և Չորեք շաբթի և ուրբատ գնում եմ դասեռից հետո կառատեյի

Ինչ է ազատությունը

Ազատությունը նշանակում է անհատի կամ հասարակության վիճակ, երբ մարդիկ կարող են կայացնել իրենց ընտրությունները առանց չարաշահումների կամ բռնության կողմից սահմանափակված լինելու: Սա ներառում է ազատությունը մտքի, խոսքի, կրոնական դավանանքի, հավաքվելու և միավորվելու, ինչպես նաև որոշումների կայացման ոլորտում։ Ազատությունը կարող է ենթադրել նաև անկախություն արտաքին ճնշումներից ու ներքին սահմանափակումներից, ինչը թույլ է տալիս մարդուն իրականացնել իր կամքը ու զարգացման հնարավորությունները։

Ազատությունը նաև կապված է պատասխանատվության հետ, քանի որ անհատի ազատությունը սահմանափակվում է մյուսների իրավունքներով և հասարակական բարեկեցությամբ։

Ազատություն տեսակները

Ազատությունը կարելի է բաժանել մի քանի տեսակների՝ կախված նրա ոլորտից կամ համատեքստից: Քաղաքական, սոցիալական, տնտեսական և այլ տեսանկյուններից ազատությունը կարող է ներկայացնել տարբեր ձևեր: Հիմնական տեսակները հետևյալն են.

1. Քաղաքական ազատություն
   Սա վերաբերում է անհատի իրավունքին ազատ լինել քաղաքական ճնշումներից և բռնություններից: Որպես օրինակ՝ ընտրության ազատությունը, խոսքի ազատությունը, հավաքվելու և խաղաղ ցույցեր անցկացնելու իրավունքները, նաև հասարակական կարծիք ձևավորելու իրավունքները։ Քաղաքական ազատությունը նաև այն է, երբ պետությունը չի խոչընդոտում անձի կամ խմբի մասնակցությունը հանրային կյանքին։
2. Սոցիալական ազատություն
   Սոցիալական ազատությունը վերաբերում է անհատի իրավունքներին և ազատությանը սոցիալական միջավայրում: Սա կարող է ներառել իրավունքներ, որոնք վերաբերում են ազատ ընտրությանը անձնական հարաբերություններում, դավանանքին կամ կրոնին, համայնքային կյանքին կամ կրթությանը։ Սոցիալական ազատությունը նույնպես կապված է անհատի իրավունքով լինել նույնասեռական, առանց այնպիսի համախոհությունների սահմանափակումների, որոնք կարող են չհամընկնել անձի կամ ընկերության հայացքներին։
3. Տնտեսական ազատություն
   Տնտեսական ազատությունը անհատի կամ ընկերության իրավունքն է ազատորեն մասնակցելու շուկայի և տնտեսական գործունեության մեջ: Սա ներառում է սեփականության իրավունք, ազատ ձեռնարկատիրություն, գործատու և աշխատակիցների միջև պայմանագիր կնքելու իրավունք, նաև արտահանման և ներմուծման ազատություն: Տնտեսական ազատությունը նաև հանգեցնում է մրցակցությանը, ավելի ազատ ու արդյունավետ շուկայի ձևավորմանը:
4. Բացառիկ (անձնական) ազատություն
   Անձնական ազատությունը վերաբերում է այն իրավունքներին, որոնք ապահովում են մարդու ֆիզիկական և մտավոր անկախությունը: Սա ներառում է խոչընդոտների և բռնությունների բացակայություն, անձնական կյանքի և գաղտնիության պաշտպանությունը: Սեփական մարմնի նկատմամբ վերահսկողություն, ինչպես նաև անձնական որոշումներ կայացնելու ազատությունը, օրինակ՝ զբաղվել սպորտով կամ ընտելանալ բժշկական պրոցեդուրաներին։
5. Եղանակների և արտահայտման ազատություն
   Սա վերաբերում է անհատի իրավունքին ազատ արտահայտել իր մտքերը և կարծիքները, ինչպես նաև ազատորեն հաղորդակցվել։ Սա ներառում է մամուլի և խոսքի ազատությունը, իրավունքը քննադատել իշխանություններին և հասարակական խնդիրներին անդրադառնալ։

Գրել պատումներ ազատության համար պայքարած հայ հերոսների մասին

Ազատության համար պայքարած հայ հերոսները պատմության մեջ բազմաթիվ են, և նրանց հերոսությունը արտահայտվել է որպես նվիրում, հերոսություն ու համառություն, երբ պայքարում էին ազատ, անկախ ու արդար կյանք ունենալու համար: Ահա մի քանի տեսակի հերոսներ, որոնք ազատության համար պայքարել են տարբեր ժամանակներում.

1. Սողոմոն Թեհլերյան

Սողոմոն Թեհլերյանը հայոց ազգային հերոսներից է, ով հայտնի է 1921 թվականին Տալեաթ փաշային՝ Օսմանյան կայսրության ներքին գործերի նախարարին սպանելու համար: Թեհլերյանը պատերազմել էր Օսմանյան կայսրության դեմ Հայոց ցեղասպանության ընթացքում և ջանում էր վրեժխնդիր լինել այն հանցագործությունների համար, որոնք կատարվել էին հայ ժողովրդի նկատմամբ: Նրա գործողությունը բուռն արձագանք գտավ՝ ի հակադրություն իր գաղափարների, սակայն նա պայքարում էր հայ ժողովրդի ազատության ու արդարության համար:

2. Արցախի ազատագրական պայքար. Ռոբերտ Քոչարյան, Արկադի Ղուկասյան, Սամվել Բաբայան

Արցախի ազատագրական պայքարը 1990-ական թվականներին դարձավ մեծ նշանակություն ունեցող փուլ հայ ժողովրդի համար, երբ սկսվեց պայքար ազատության ու ինքնիշխանության համար Լեռնային Ղարաբաղում։ Ռոբերտ Քոչարյանը, Արկադի Ղուկասյանը, Սամվել Բաբայանը և շատ այլ հայրենակիցներ եղան առաջնորդներ ու մարտիկներ, ովքեր պայքարել են իր իրավունքի ու անկախության համար, երբ Ադրբեջանը սկսեց իր ագրեսիվ գործողությունները Արցախի նկատմամբ։ Շատերից մեկը զոհվեց, իսկ մյուսները, ինչպես Քոչարյանը, հետագայում ունեցան քաղաքական կարիերա, սակայն նրանց առաջին նպատակը ազատություն ու արդարություն էր։

3. Հովհաննես Շիրազ

Հովհաննես Շիրազը հայ նշանավոր բանաստեղծն ու հասարակական գործիչը, որի ստեղծագործություններում շեշտադրվել են ազատությունը, անկախությունը և ազգային ինքնությունը: Նա պայքարել է հայ ժողովրդի իրավունքների համար հատկապես խորհրդային Հայաստանի շրջանում, երբ հայ ժողովուրդը շարունակում էր զգալ արտաքին ճնշումներ ու ներքին սահմանափակումներ։ Շիրազի բանաստեղծություններն ու խոսքերը միանշանակ խրախուսել են ազատության ու ազգային արժանապատվության պաշտպանությունը։

4. Ալեքսանդր Մանուկյան

Ալեքսանդր Մանուկյանը, ավելի հայտնի որպես Սպարապետ, դարձել է Հայրենական պատերազմում Հայաստանի հերոսներից մեկը: Նա մասնակցել է տարբեր ռազմական գործողությունների, հատկապես Գերմանիայի դեմ պայքարում, և որպես մեծ ղեկավար և զինվորական, այնուհետև վերադառնալով հայրենիք՝ օգնել է ամրապնդել անկախությունը։

5. Մուստաֆա Քեմալ Աթաթուրքի դեմ պայքարող հայերը

Պատմության մեջ եղել են բազմաթիվ հայեր, ովքեր պայքարել են ազատության ու անկախության համար, երբ Օսմանյան կայսրությունում տարածվում էին միտումները, որոնք դաժանորեն ճնշում էին հայերին: Օսմանյան կայսրության օրոք հայերը ոչ միայն պայքարել են իրենց ազգային իրավունքների պաշտպանության համար, այլև պայքարել են այնպիսի առաջնորդների դեմ, ինչպիսիք են Մուստաֆա Քեմալ Աթաթուրկը:

Այս հերոսները թե՛ իրենց անձնական և թե՛ ազգային մակարդակով պայքարել են ազատության, ինքնորոշման ու արժանապատվության համար:

Ազատության թեմայով ֆոտոշարեր, տեսանյութեր  

1.Բացատրել Ի՞նչ եք հասկանում արժեք ասելով:

«Արժեք» հասկացությունը հաճախ կիրառվում է տարբեր համատեքստերում՝ տնտեսագիտություն, փիլիսոփայություն, սոցիոլոգիա և այլն, սակայն ընդհանուր առմամբ այն վերաբերում է ինչ-որ երևույթի կամ առ օբյեկտի կարևորության, նշանակության կամ հատկությունների չափման։

2.Թվարկեք մի քանի կարևոր արժեքներ:

1.Ազնվություն՝ Անկեղծություն, ճշմարտությունը պահելը և մանիպուլյացիայից խուսափելը։

2.Բարություն՝ ուրիշների նկատմամբ հոգատարություն, բարևառությունը և աջակցությունը։

3.Արդարություն՝ Հավասարություն, արդար վերաբերմունք և բոլորի իրավունքների հարգում։

4.Հավատարմություն՝ Միասնականություն, հավատարիմ մնալ ընկերներին, ընտանիքին և սկզբունքներին։

5.Երաժշտություն՝ Հարգանք, ներողամտություն և փոխըմբռնում։

6.Կրթություն՝ Իմացության և գիտելիքների ձեռքբերում, ինքնակրթություն և մտավոր զարգացում։

7.Ապահովություն՝ Անվտանգություն, հանգիստ և առողջ ապրելակերպ։

8.Ընդունելիություն՝ Որպես անհատ ընդունում և հարգանք տարբեր մարդկանց ու մշակույթների նկատմամբ։

3.Ձեր կարծիքով այս կամ այն արժեքը  գնահատելու, կարևորելու համար անհրաժեշտ է արդյոք գիտելիքների որոշակի պաշար կամ կենսափորձ:

Իմ կարծիքով, այս կամ այն արժեքը գնահատելու և կարևորելու համար անհրաժեշտ է թե՛ գիտելիքների որոշակի պաշար, թե՛ կենսափորձ: Գիտելիքները թույլ են տալիս տեսականորեն հասկանալ արժեքների էությունը, իսկ կենսափորձը՝ գնահատել դրանք իրական կյանքում և զգալ դրանց ազդեցությունը։ Այս երկու գործոնները համակցված ձևով օգնում են ավելի խորամուխ լինել արժեքների նշանակության մեջ և ճիշտ գնահատել դրանց կարևորությունը տարբեր իրավիճակներում։

4.Թվարկեք արժեքներ, որոնք չեն կորցնի իրենց նշանակությունը:

1.Ազնվություն՝ Ինքնակեղծիքի բացակայություն, ճշմարտության ու անկեղծության պահպանման կարևորությունը։

2Արդարություն՝ Հավասարություն, բոլորի իրավունքների հարգում ու հավասար վերաբերմունք։

3.Բարություն՝ Մարդկանց նկատմամբ հոգատարություն, সহօգնություն և ներողամտություն։

4.Հարգանք՝ Անհատների և տարբեր կարծիքների հանդեպ բաց և սիրալիր մոտեցում։

5.Հավատարմություն՝ Միասնականություն, հավատարիմ մնալու պատրաստակամություն ընտանեկան, ընկերական կամ մասնագիտական հարաբերություններում։

6.Կրթություն՝ Տարբերակված մտածողություն, իմացություն և ինքնակրթություն։

7.Հավասարություն՝ Բոլոր մարդկանց համար մեկևնույն հնարավորությունների ու իրավունքների ապահովում։

8.Սեր՝ Մարդկանց միջև անկեղծ, հոգատար ու համերաշխ հարաբերություններ։

Բացատրել ընտանիքի նշանակությունը հասարակության մեջ

Ընտանիքը հասարակության հիմքն է, քանի որ այն ապահովում է արժեքներ, մշակույթ և սոցիալական կապեր, որոնք նպաստում են կայուն ու առողջ համայնքի ձևավորմանը։

Ի՞նչ է անհրաժեշտ ընտանիքի ամրության ու կայունության համար,ինչն է ընտանիքում միավորում մարդկանց

Ընտանիքի ամրության և կայունության համար անհրաժեշտ են փոխադարձ հարգանք, սիրո և վստահության հիման վրա կառուցված հարաբերություններ, ինչպես նաև համատեղ նպատակներ ու աջակցություն, ինչը միավորում է ընտանիքի անդամներին։

Որո՞նք են մեծ և փոքր ընտանիքների առավելություններն ու թերությունները

Մեծ ընտանիքների առավելությունը նրանում է, որ դրանք կարող են ապահովել ավելի շատ աջակցություն, զգացումական կապեր ու համագործակցություն, մինչդեռ փոքր ընտանիքներում առավելությունն այն է, որ ավելի քիչ են սոցիալական և ֆինանսական խնդիրները, բայց դրանց թերությունը կարող է լինել մեկուսացվածություն և զգալի ռեսուրսների պակաս։

Ի՞նչն է նյութական արժեք և ինչը՝ հոգևոր:

Նյութական արժեքները վերաբերում են ֆիզիկական իրերի և ռեսուրսների, որոնք ունեն օգտագործողական կամ ֆինանսական արժեք, ինչպես օրինակ՝ տան գույքը կամ փողը, իսկ հոգևոր արժեքները առնչվում են մարդու ներքին աշխարհին, վստահությանը, բարոյականությանը, արվեստին ու հավատքներին, որոնք ձևավորում են մարդկային հարաբերությունները և հոգևոր բարեկեցությունը։